فرهنگی

خلاصه ای از زندگانی تا شهادت مولای متّقیان امام علی(علیه السلام) 

حضرت امیر المومنین علی (ع )   

  فرزند ابوطالب شیخ بنی هاشم عموی پیغمبر اکرم (ص) بود که پیغمبر اکرم او را سرپرستی نموده و در خانه خود جای داده و بزرگ کرده بود و پس از بعثت نیز تا زنده بود ازآن حضرت حمایت کرد و شر کفار عرب و خاصه قریش را از وی دفع نمود .

علی ع بنا به نقل مشهور ده سال پیش از بعثت متولد شد و پس از شش سال بر اثر قحطی که در مکه و حوالی آن روی دا د بنا به در خواست پیغمبر اکرم ص  از خانه پدر به خانه پسرعموی خود پیغمبر اکرم  منتقل کردید. و تحت سرپرستی و پرورش مستقیم آن حضرت درآمد پس از چند سال که پیغمبر اکرم ص به موهبت نبوت نایل شد و برای نخستین بار در غار حرا وحی آسمانی به وی رسید. وقتی که از غار رهسپار شهر و خانه خود شد وما جرارا فرمودعلی ع به آن حضرت ایمان آورد. وباز درمجلسی که پیغمبرا کرم ص خویشاوندان نزدیک خود را جمع کرده و بدین خدا دعوت نمود فرمود نخستین کسی از شما که دعوت مرا بپذیرد خلیفه و وصی و وزیر من خواهد بود.تنها کسیکه از جای خود بلند شد و ایمان آورد علی ع بود و پیغمبر اکرم ایمان او را پذیرفت و وعده های خود را درباره اش امضا نمود. از این روی علی ع نخستین کسی است که به اسلام ایمان آورد و نخستین کسی است که هرگز غیر خدای یگانه را نپرستید

علی ع پیوسته ملازم پیغمبر اکرم ص بود تا آن حضرت از مکه به مدینه هجرت نمود و در شب هجرت نیز که کفار خانه آن حضرت را محاصره کرده بودند و تصمیم داشتند آخر شب به خانه ریخته و آن حضرت را در بستر خواب قطعه قطعه نمایند علی ع در بستر پیغمبر اکرم ص خوابید و آن حضرت از خانه بیرون آمده رهسپار مدینه گردید  

در مدینه نیز ملازم پیغمبر اکرم ص بود و آن حضرت در هیچ زمان علی ع را کنار نزد و یگانه دختر محبوبه خود فاطمه را به عقدآن حضرت درآورد. و در موقعی که میان اصحاب خود عقد اخوت می بست او را برادر خود قرار داد. علی ع درتمام  جنگهاپی که پیغمبر اکرم ص شرکت داشتند حاضر شد جز جنگ تبوک که آنحضرت اورا درمدینه به جای خود قرارداده بودودر هیچ جنگی پای به عقب نگذاشت
.و از هیچ حریفی روی نگردانید .  

و در هیچ امری با پیغمبر اکرم ص مخالفت نکرد چنانکه آن حضرت فرمود هرگز علی از حق و حق از علی جدا نمی شوند.علی ع روز رحلت پیغمبر اکرم سی و سه سال داشت و با اینکه در همه فضایل دینی سرآمد و در میان اصحاب پیغمبر ممتاز بودبه بها نه اینکه وی جوان است و مردم بواسطه  خونهایی که در جنگهابه همراه پیغمبر اکرم ص ریخته با وی دشمننداز خلافت  کنارش زدند و به این ترتیب دست آن حضرت از شئون عمومی بکلی قطع شد. 

 وی  نیز به تربیت افراد پرداخت وبیست وپنجسال که زمان خلا فت سه خلیفه پس ازرحلت پیغمبر اکرم ص بودبدین ترتیب گذرانید و پس از کشته شدن خلیفه سوم مردم با آن .حضرت بیعت نموده و به خلافتش برگزیدند .

 

زندگی از دیدگاه دکتر شریعـتی

زندگی از دیدگاه دکتر شریعـتی

زندگی همچون یک خانه شلوغ و پراثاث و درهم و برهم است

و تو درآن غرق ...

این تابلو را به دیوار اتاق مى زنى ،

آن قالیچه را جلو پلکان مى اندازى،

راهرو را جارو مى کنى،

مبلها به هم ریخته است،

مهمان ها دارند مى رسند و هنوز لباس عوض نکرده اى،

در آشپزخانه واویلاست و هنوز هم کارهات مانده است .

یکی از مهمان ها که الان مى آید نکته بین و بهانه گیر و حسود

و چهارچشمى همه چیز را مى پاید...

از این اتاق به آن اتاق سر مى کشى،

از حیاط به توى هال مى پرى،

از پله ها به طبقه بالا میروى، بر میگردى

پرده و قالى و سماور و گل و میوه و چاى و شربت و شیرینى و حسن

وحسین و مهین و شهین .......

غرقه درهمین کشمکش ها و گرفتاری ها و مشغولیات و خیالات

مى روى و مى آ یى و مى دوى و مى پرى

که ناگهان سر پیچ پلکان جلوت یک آینه است ...

از آن رد مشو...!

لحظه اى همه چیز را رها کن ،

خودت را خلاص کن،

بایست و با خودت روبرو شو،

نگاهش کن

خوب نگاهش کن

او را مى شناسى ؟

دقیقا ور اندازش کن

کوشش کن درست بشنا سی اش،

درست بجایش آورى

فکر کن ببین این همان است که مى خواستى باشى ؟

اگر نه

پس چه کسى و چه کارى فوری تر و مهم تر از اینکه

همه این مشغله هاى سرسام آور و پوچ و روزمره و تکرارى و زودگذر و

تقلیدى و بی دوام و بى قیمت

را از دست و دوشت بریزى و به او بپردازى،

او را درست کنى،

فرصت کم است

مگر عمر آدمى چند هزار سال است ؟!

چه زود هم مى گذرد

مثل صفحات کتابى که باد ورق مى زند،

آنهم کتاب کوچکى که پنجاه، شصت صفحه بیشتر ندارد...

انسان کیست ؟

بسم الله الرحمن الرحیم 

  انسان مطلوب از نگاه امام علی (ع) 

علی (ع ) نمونه ای بارز از انسانی کامل و بهره مند از سلامت نفسانی است که با قدرت اراده و ایمان، به این درجه از حیات رسید.  
آن حضرت برای رسیدن انسان به مرحله مطلوب،  پنجره های متعددی را بــــه روی او می گشاید، انسان را به استعدادهای گوناگونش توجه می دهد و سلامت وی را در گرو رشد هماهنگ این استعدادها معرفی می کند. حضرت عــــلی (ع) پرورش صفات نیک را منوط به استواری پایه های دانش و تفکر بشر می داند و توصیه می کند که انسانها چراغ معرفت را در درون خود بیفروزند، از نــیـروی خرد بهره بگیرند، تا در برابر تمایلات نفسانی تسلیم نشوند و با کنترل امـــــیال، عقل و علم را بر خواسته های خود غلبه دهند آن حضرت می فرمــــــایــــــــــد:  

 
انسان مورد نظر علی (ع) مراحلی از کمالات را پشت سر گذرانده است کــــــــه مهمترین آنها شناخت و واقع بینی است این انسانها به عیوب خود توجه دارند، از محیطهای ناسالم اجتماعی رنگ نمی گیرند و با ایمان و اراده قوی از بــنــد خودخواهی رها هستند. 

«راه راست را از عقل بخواه و با هوای نفس مخالفت نما تا کامیاب شوی.»  

  امام علی (ع) انسان را به عمق این باور می رساند که پذیرش جهان آخرت را به عنوان یک مرحله واقعی از زندگی، جزء برنامه روزانه انسان قرار می دهد تا او بداند از آنچه قبل از مرگ انجام داده، در جهان دیگر بهره مند می شود این مسئله، انسان را بسوی نیکی ها و فضیلت ها سوق می دهد.  

امام علی (ع ) هنگامیکه از شاخصهای عملی سلامت انسان سخن می گوید، قبل از هر چیز، رعایت هنجارهای اجتماعی و خویشتن داری در برابر فساد و گناه را از لوازم این ارتباط می داند؛ ایجاد همبستگی و رابطه نیکو با خویشاوندان از نگاه علی (ع)، پشتوانه قوی روحی و روانی برای آدمی است درحالی که شرایط زندگی کنونی، انسان را از هدف اصلی خود دور می سازد و فقدان اخلاق انسانی، مشکل بزرگ بشریت قرن حاضر است، علی (ع) را می بینیم که موشکافانه ارزشهای معنوی چون مسئولیت پذیری، نوع دوستی، وفای به عهد، مشورت و دوستی با دیگران را در انسان بیدار می کند؛ آن حضرت محبت ورزیدن را نیمی از خردمندی ذکر می کند و مشورت را شریک شدن در عقل های دیگران می داند.
 

دفاع از کیان خود و نوامیس اجتماعی از نگاه علی (ع ) بیانگر طبع بلند انسان سالم اجتماعی است چنین انسانی بطور یقین از کبــر، ریــا، تفاخر و نفاق به دور است آن حضرت پندپذیری و استفاده از عبرتهای تاریخی و اجتماعی را نیز عامل مهمی برای کم کردن ضریب خـــطای رفتاری بشر می داند. 

امام علی (ع) انسان رشد یافته را انسانی می داند که دارای رابطه ای سالم با خود، خدای خود و با دیگران است فردی که درپی شناخت خود است، درک صحیحی از زندگی و هدف آن پیدا می کند لذا آن حضرت از انسانها می خواهد جایگاه خود را در این جهان بشناســــــــند و ارزش و منزلت خود را از بین نبرند؛ به تعبیر حضرت علی (ع) هر که ارزش خود را نشناخت، تباه شد؛ به تعبیر دیگر، برترین معرفت از نــگاه علی (ع) شناخت آدمی از خویشتن است.